Waarom verouderde systemen meer kosten dan u denkt

Elke operationeel directeur heeft een lijst met verbeteringen die de prestaties zouden verbeteren. Toch blijft de helft daarvan beperkt tot de discussiefase. Telkens weer komt dezelfde verklaring naar voren: "Onze systemen ondersteunen dat niet."

Er zijn maar weinig uitspraken die meer waarde onttrekken aan een productiebedrijf.

Kosten die u ziet... en kosten die u niet ziet

De zichtbare kosten zijn bekend: verouderde systemen met onderhoudscontracten die al lang niet meer up-to-date zijn; hoge kosten voor specialisten die nog steeds verstand hebben van die aangepaste integraties; IT-teams die het grootste deel van hun capaciteit besteden aan het draaiende houden van verouderde platforms in plaats van vooruitgang mogelijk te maken.

Deze zijn pijnlijk, maar voorspelbaar. Ze worden opgenomen in de begroting.

De echte impact ligt elders: vertragingen, gemiste kansen en operationele wrijving die nooit op de balans verschijnen.

Wanneer modernisering begint met een funderingsprobleem

Een fabrikant ziet een duidelijke kans: voorspellend onderhoud, realtime kwaliteitsinzichten of geavanceerde procescontrole. De meerwaarde is duidelijk. Het team is er klaar voor.

Dan wordt de onderliggende infrastructuur het obstakel.

Een historicus die is ontworpen voor batchverwerking kan geen realtime context leveren. Een netwerkarchitectuur die is gebouwd voor de gegevensvolumes van gisteren bezwijkt onder de moderne analytische vereisten. Integraties vereisen aangepaste engineering telkens wanneer er iets nieuws moet worden aangesloten.

Het is geen verrassing dat 69% van de operationele leiders zegt dat hun investeringen in technologie niet de verwachte resultaten hebben opgeleverd. Het probleem ligt zelden bij de technologie zelf, maar bij de basis die deze moet ondersteunen.

Een capaciteitsupgrade wordt een meerlagige infrastructuurinspanning, waardoor de kosten en complexiteit toenemen.

De concurrentiekloof die niet zichtbaar is in KPI's

Terwijl u nog aan het beoordelen bent of uw infrastructuur een initiatief aankan, zijn concurrenten die met moderne architectuur werken al bezig met de implementatie ervan.

88% van de fabrikanten is het erover eens dat automatiseringstechnologieën essentieel zijn voor succes op de lange termijn. Velen hebben al geïnvesteerd in architectuur waarmee die technologieën naar behoren kunnen functioneren. De kloof zit niet in innovatie, maar in het vermogen om deze te operationaliseren.

Wanneer integraties maatwerk vereisen, loop je niet 'achter op het gebied van automatisering'. Je wordt beperkt op manieren waarop anderen dat niet worden.

Wanneer wijzigingen in de regelgeving digitale mogelijkheden vereisen en verouderde infrastructuur ervoor zorgt dat dit een meerjarig traject wordt, is de uitdaging niet de naleving, maar de kosten van beperkingen die anderen al hebben weggenomen.

Die kloof wordt elk kwartaal groter naarmate het infrastructuurdebat wordt uitgesteld.

Wat verandert er nu eigenlijk aan het traject?

Fabrikanten die echte vooruitgang boeken, geven niet te veel uit. Ze herontwerpen de basis.

Moderne productie-infrastructuur verbindt zonder opnieuw uitgevonden te worden. Het schaalt zonder alles stil te leggen. Het past zich aan terwijl de productie gewoon doorgaat. Dit klinkt fundamenteel, totdat je je realiseert hoeveel organisaties dit missen en wat die ontbrekende fundamenten kosten in vertraagde initiatieven en niet-gerealiseerde waarde.

De vraag die het waard is om gesteld te worden

"Kunnen we het ons veroorloven om onze infrastructuur te moderniseren?" is een vraag die leidinggevenden vaak stellen.

Een betere vraag is: wat zijn de kosten om nog een jaar onder deze beperkingen te werken?

Tel daar de kosten bij op die nodig zijn om verouderde systemen in stand te houden. Tel daar de kansen bij op die worden uitgesteld omdat de basis deze niet kan ondersteunen. Tel daar de concurrentiemogelijkheden bij op die uw collega's al inzetten.

De meeste organisaties komen erachter dat de echte kosten voortvloeien uit het uitstellen van modernisering.

Een praktisch pad vooruit

Om de fundering te moderniseren hoeft niet alles in één keer te worden vervangen. Die aanpak werkt vaak zelfs averechts.

Strategische modernisering begint met het identificeren van welke beperkingen welke mogelijkheden blokkeren, en deze vervolgens in de juiste volgorde aan te pakken. Los de beperking op die de meeste wrijving veroorzaakt of de meest waardevolle verbetering in de weg staat. Doe dit op een manier die een herhaalbaar patroon vormt voor wat daarna komt.

Het doel is niet moderne infrastructuur omwille van de infrastructuur zelf. Het is een omgeving waarin verouderde fundamenten uw strategie niet beperken.

Want de werkelijke kosten van verouderde systemen zijn niet wat u vandaag uitgeeft om ze te onderhouden, maar wat ze u morgen beletten te bereiken.

‍